اکثر محصولات یا خدماتی که ما از آنها استفاده میکنیم حاصل نوآوری و خلاقیت افراد نوآور، مبتکر و خلاق هستند. در گذشته شرکتها سعی میکردند با کمک نوآوری به تولید یک محصول یا خدمت جدید بپردازند. آنها بعد از ارائه محصول خود به بازار، نوآوریهای خود را به عنوان یک راز مهم مخفی میکردند.
به مرور زمان صاحبان کسب و کارها به این واقعیت پی بردند که برای رشد حداکثری یک نوآوری باید آن را با دیگران به اشتراک بگذارند و با کمک ابتکار جمعی یک نوآوری را به حد کمال خود برسانند.
نوآوری باز چیست؟
شروع عصر اطلاعات باعث شد تا امکان انتقال ایدههای خلاقانه بین افراد یا سازمانها به شدت افزایش پیدا کند و مفهومی به نام نوآوری باز(Open Innovation) مورد توجه قرار گیرد. در نوآوری باز سعی میشود تا ایدههای جدید به صورت محرمانه نگهداری نشوند و با نشر و ترویج این ایدهها، امکان رشد و بالندگی به آنها داده شود. در این نوع از نوآوری یک سازمان به همان اندازه که از ایدههای رشد یافته در داخل سازمان استفاده میکند، از ایدههای موجود در خارج سازمان نیز استفاده میکند.
برای پیادهسازی نوآوری باز در یک جامعه هدف میتوان از شیوههایی نظیر برگزاری مسابقات ایده، تعامل سازنده با مشتریان، طراحی و توسعه محصولات مشترک بین سازمانها، ایجاد شبکههای نوآوری، عرضه محصولات تکمیلنشده به نوآوران، ایجاد گروههای واسط نوآوری و.. استفاده کرد.
هم اکنون بخوانید: اهمیت کار تیمی در استارتاپها
دلایل نیاز به نوآوری باز
با تخصصی شدن دانش، شرکتها نمیتوانند به تحقیقات خود اعتماد کنند. آنها امیدوارند برای تکمیل ایدههای خود بتوانند از کمک دیگران نیز برخوردار شوند. نوآوری باز به تحقیق و توسعه(R&D) به دید یک سیستم باز نگاه میکند و معتقد است که یک ایده میتواند از داخل یا خارج یک سازمان بدست آید و سپس تجاریسازی شود.
نوآوری باز براساس جهانی که در آن دانش بصورت توزیع شده در اختیار همه قرار میگیرد تعریف میشود و دارای مزایای زیر است:
- کاهش هزینههای تحقیق و توسعه در سازمانها
- افزایش بهرهوری
- تسهیل تحقیقات بازار و مشترییابی
- برنامهریزی دقیق و تحویل بموقع پروژهها
- بهبود شیوههای بازاریابی به کمک تحول دیجیتالی
- ایجاد مدلهای بالقوه تجاری
- رشد اکوسیستم نوآوری
جایگاه نوآوری باز در اکوسیستم کسب و کاری
هر چند نوآوری باز از سال ۲۰۰۳ بصورت گسترده مطرح شده است امّا هنوز یک مفهوم جدید محسوب میشود که با چالشهای جدّی مواجه است. نگرانی برای اشتراکگذاری نوآوری بین سازمانها باعث شده است تا آنها هنوز به نوآوریهای خود به عنوان یک مزیّت رقابتی نگاه کنند و نگرانیهایی در زمینه نقض مالکیّت فکری خود داشته باشند.
اگر اکوسیستمهای نوآوری در هر کشوری میخواهند رشد داشته باشند و موقعیتهای تجاری جدیدی را بدست بیاورند باید با تقویت همکاری و استفاده از مدیریت دانش برای یکدیگر ارزشآفرینی کنند.
بدون دیدگاه